ақпа

I

зат. Арқа жақта қыс маусымының соңына ала ақпан айында апта бойы үзбей соғатын күшті боран (Қаз. этнография., 1,124). Арқада а қ п а деп аталатын күшті боран қыстың соңына ала ақпан кезінде соғады (Бұл да, 109).

II

сын. ауыс. 1. Ағып сөйлейтін, төгіп-төгіп жіберетін, шешен. Шалдардың біреуі – бақпа, екіншісі – а қ п а, үшіншісі – лақпа… Олар әрқилы сөйлейтін (Жалын, 1974, 4, 120). 2. Ағызып екпіндетіп тартылатын күй. Қазақ күйді шалқыма, жайылма, ілме, а қ п а, төкпе, шертпе деп атамай ма?! (Қаз. әдеб., 14.01.1977, 2).